ÖLMEKLE BAŞLAR YAŞAM...

“İnsanlar unuturlar, önce ağlayıp sızlar .Acıyı hafifletmek için  üzerinde durmamaya başlar, sonra tamamen unuturlar.”

Aslında insanın en tuhaf yanlarından biri, unutarak yaşaması. Öleceğini düşünmeden yaşaması, yüzleşmekten kaçmak için unutması.
Yaşamı kolaylaştırmanın bir yoludur belki.
Lakin beyhude bir çabadır bu.
“Mazi daima mevcuttur”,
İnsanlar unutur ama insanlık unutmaz.
Bu bir paradokstur; Tarihtir, toplumsal bellektir.
Sadece var olan da değildir; Hatırlatandır da aynı zamanda.
Ne imparatorlar, şahlar, krallar,  geldi geçti bu dünyadan, çoğunun mezar taşı ve hatırlayanı bile yok…

Unutulmaya mahkumuz .Lâkin bizler ,ben olgusundan kurtulamadık ,kurtulamıyoruz.

Bir serzeniş geldi aklıma ;

"Gelir bir bir, gider bir bir, kalır bir bir.
Gelen gider, giden gelmez, bu bir sır." 
Bildik mi nedir bu sır ? diye ...

Ah fani ölümlüler ! Ensemizde her an soluyan ecelimize karşı hiç bir hazırlığımız yokken birde ölüme karşı meydan okuyoruz .

İnsanlar unutur ,insanlık unutulmaz  .

Hayat belki de bu gayeden ibaret .

Lâkin asıl yaratılış gayemizi unutmayalım.

Göknur ORAL